Enduro

Charakteryzuje się jednopółkowym amortyzatorem przednim

Downhill

Rower typu downhill wyróżnia dwupółkowy amortyzator przedni, cechuje się wiekszą wagą

XC

XC nie posiada amortyzacji tylnej i ma amortyzator jednopółkowy, powinien być lekki i sztywny

Krótka historia

Kolarstwo górskie powstało w USA, gdzie pod koniec lat 70. XX w. pojawiła się moda na jazdę rowerami w trudnym terenie, poza normalnymi drogami. Za twórcę tego sportu uważa się najczęściej Gary’ego Fishera, który w 1979 r. jako pierwszy wpadł na pomysł produkcji rowerów opartych generalnie na konstrukcji roweru miejskiego, ale o wzmocnionej i skróconej ramie, pozbawionych osłon, błotników i innych tego rodzaju zbędnych „ozdób” oraz zaopatrzonych w koła o średnicy 26 cali na szerokich oponach z grubym bieżnikiem zamiast dotychczas stosowanych gładkich i cienkich kół 28-calowych.

Początkowo kolarstwo górskie było nieformalnym sportem ekstremalnym. Pierwsze zawody były uprawiane w stylu przypominającym współczesny freeride i polegały na zjazdach po wąskich i niebezpiecznych ścieżkach leśnych (tzw. single track), przy czym trasy mogły się miejscami wznosić, ale generalnie prowadziły z góry na dół. Później, mniej więcej pod koniec lat 80. XX w., sport ten stawał się coraz bardziej popularny i jednocześnie zaczęło się jego różnicowanie na poszczególne, lepiej zdefiniowane dyscypliny.

Union Cycliste Internationale (UCI) zwróciła uwagę na ten sport jesienią 1990 roku i włączyła do katalogu swoich oficjalnych zawodów wcześniej rozgrywane nieformalnie od paru lat mistrzostwa świata, które miały miejsce w Purgatory w stanie Kolorado w USA. W następnym roku pod egidą UCI rozegrano pierwszy cykl zawodów pucharu świata. Składał się on z 8 zawodów rozgrywanych w Europie i USA i był oficjalnie sponsorowany przez firmę Grundig, jako Grundig-UCI Cross-Country World Championships. W 1992 roku do pucharu świata doszły jeszcze zawody rozgrywane w Australii. Puchar ten był w 1991 i 1992 roku rozgrywany tylko w kategorii Cross-Country (XC). W 1993 roku po raz pierwszy zorganizowano serię sześciu zawodów w ramach pucharu świata w downhillu. W 1996 roku zawody w XC stały się oficjalnie konkurencją rozgrywaną na Letnich Igrzyskach Olimpijskich.

Gdzie zacząć?

Pamiętaj, żeby nie wsiadać na rower bez wykonania solidnej rozgrzewki, która przygotuje organizm na wysiłek. Zacznij od oswajania się z rowerem i przejażdżek po mało wymagającym terenie. Gdy poczujesz się pewnie, spróbuj swoich sił na nieco trudniejszych ścieżkach polnych i leśnych, gdzie będziesz mieć okazję zmierzyć się z błotem, korzeniami i kamieniami. Zaczynaj zawsze powoli, a gdy trasa będzie już dla ciebie łatwa, próbuj przejechać ją trochę szybciej. Kolejny krok to łatwe single tracki, które wymagają podstawowych umiejętności technicznych. Górskie trasy prowadzą w górę i w dół, więc nie zapominaj też o podjazdach. Pomogą ci zwiększyć wydolność organizmu oraz wzmocnić mięśnie nóg.

Odpowiednia technika

Jazda po górskich ścieżkach będzie od ciebie wymagać poczucia równowagi, dobierania odpowiedniej prędkości, czujnego obserwowania terenu i wielu innych umiejętności. Właściwa technika jazdy sprawi, że poczujesz się pewniej, będziesz się mniej męczyć, a przede wszystkim ograniczysz prawdopodobieństwo wypadku. Warto zapisać się do szkółki lub poszukać instruktora, bo rady doświadczonych osób pomogą ci uniknąć błędów oraz sprawią, że postępy będą widoczne znacznie szybciej. Instruktor podpowie też, które trasy będą najlepsze do nauki i najbardziej dopasowane do twoich umiejętności. Technikę możesz również ćwiczyć na własnym podwórku, aby lepiej wyczuć rower i poprawić poczucie równowagi. Możesz ustawić sobie kręty slalom i próbować pokonać go jak najwolniej lub ćwiczyć równowagę, jeżdżąc po wąskiej desce.